SANDNES, Norvegji – Kur mbërriti në Evropë, Abdu Osman Kelifa, një azilant mysliman nga Afrika, ishte i tronditur kur pa se gratë vishnin pak rroba, pinin alkool dhe putheshin në publik. Në Afrikë, tha ai, vetëm prostitutat veprojnë ashtu, dhe në filmat lokalë, çiftet “Vetëm përqafohen, por nuk puthen kurrë .”
I hutuar, z. Kelifa doli vullnetar për të marrë pjesë në një program pionier dhe të diskutueshëm që kërkon të parandalojë dhunën seksuale dhe forma të tjera dhune duke ndihmuar emigrantët meshkuj nga shoqëritë që janë shumë të veçuara ose në të cilat gratë nuk tregojnë as mish as dashuri në publik për tu përshtatur me shoqëritë më të hapura evropiane.
Të frikësuar nga stigmatizimi i emigrantëve si përdhunues potencialë dhe duke luajtur në duart e politikanëve anti-emigrantë, shumica e vendeve evropiane kanë shmangur trajtimin e çështjes pasi njerëzit që vijnë nga shoqëritë më konservatore mund të marrim idetë e gabuara kur ata shkojnë në vende ku mund të duket se çdo gjë shkon.
Por, me më shumë se një milion azilkërkues që erdhën në Evropë këtë vit, një numër në rritje politikanësh dhe gjithashtu edhe të disa aktivistëve për emigracionin tani janë pro ofrimit të trajnimit mbi normat seksuale evropiane dhe kodet sociale.
Qëllimi është që pjesëmarrësit do “të paktën të dinë dallimin mes të drejtës dhe të gabuarës,” tha Nina Machibya, menaxhere e qendrës së Sandnes.
Një manual i kursit përcakton një rregull të thjeshtë që të gjithë azilkërkuesit duhet të mësojnë dhe të ndjekin “. Të detyrosh dikë të bëjë seks nuk është e lejuar në Norvegji, madje edhe kur jeni të martuar me atë person”.
E anon çështjen e dallimeve fetare, duke vënë në dukje se ndërsa Norvegjia ka qenë prej kohësh në masë të madhe e krishterë, nuk është “feja ajo që vendos ligjet”, dhe se, çfarëdo besimi të ketë një person”, rregullat dhe ligjet duhet të ndiqen.”
“Rreziku më i madh për të gjithë është heshtja,” tha Per Isdal, një psikolog klinik në Stavanger i cili punon me fondacionin që zhvilloi programin ku Z. Kelifa mori pjesë në Sandes.
Shumë refugjatë “vijnë nga kultura që nuk kanë barazi gjinore dhe ku gratë janë pronë e burrave”, tha z Isdal. “Ne duhet ti ndihmojmë ata të përshtaten me kulturën e tyre të re.”
Programi i parë i tillë për të mësuar emigrantët me normat vendore si dhe për të shmangur keqleximin e sinjaleve shoqërore u iniciua në Stavanger, qendra e industrisë së naftës Norvegjeze dhe një magnet për emigrantët, pas një serie përdhunimesh nga vitit 2009 deri në vitin 2011.
Por shumë pyesin nëse ekziston një lidhje e qartë midis emigrantëve dhe krimit. Muajin e kaluar, ministri i brendshëm gjerman, Thomas de Maiziere, tha se azilkërkuesit nuk ishin më të prirur për krimin, duke përfshirë dhunën seksuale, se gjermanët.
“Në përgjithësi, gjetjet e fundit tregojnë se refugjatët kryejnë po aq pak, apo aq krime sa shumë nga grupet e popullatës lokale,” tha ai.
Kelifa, azilanti afrikan, tha se ai ende e ka të vështirë të pranojë se një grua mund të akuzojë burrin e saj për sulm seksual. Por ai shtoi se kishte mësuar se si të lexonte sinjalet më parë enigmatike nga gratë që veshin funde të shkurtra, buzëqeshin ose thjesht ecin vetëm natën pa shoqërues.
“Burrat kanë dobësira dhe kur ata shohin dikë duke buzëqeshur është e vështirë të kontrollohen,” tha z Kelifa, duke shpjeguar se në vendin e tij, Eritrea, “në qoftë se dikush dëshiron një grua ai mund ta kapë atë dhe nuk do të dënohet”, të paktën jo nga policia.
Norvegjia, tha ai, i trajton gratë ndryshe. “Ato mund të bëjnë çdo punë nga kryeministre e deri në shofere kamioni dhe kanë të drejtë të çlodhen, nëpër bare apo në rrugë pa u shqetësuar”, shtoi ai./A.A.
Historiaime.al është një zë i pavarur në mbrojtje të të drejtave të njeriut. Ne raportojmë si për shkeljet e të drejtave të njeriut ashtu edhe për histori njerëzore që i promovojnë këto të drejta. Ky projekt synon të ndryshojë qëndrimet jo fort etike karshi të drejtave të njeriut nga ana e medias kombëtare si ajo e shkruar, ashtu edhe ajo vizive dhe media e re online.