Afërsisht 10% e grave në Spanjë kanë deklaruar se vuanin nga një formë e dhunës gjinore. Për ato që e kanë provuar, është shpesh e vështirë të vendosësh të largohesh nga shtëpia dhe të tejkalosh nga traumën.
“Nuk mund të thuash se do të shkosh te psikologu për dy ditë dhe kjo është ajo,” u shpreh një e mbijetuar nga abuzimi në familje. “Jo. Ka pengesa.”
E mbijetuara, e cila nuk pranoi të identifikohej nga frika se burri i saj mund ta gjurmonte, tha që asaj ende i duhej të vraponte nëse e haste në rrugë.
“Ka raste që shqetësohesh aq shumë nga sulmet e ankthit, sa duket sikur vazhdon të shkosh prapa”, tha ajo.
“Një ditë do të ndryshoj dhe nuk do të kem frikë, por kur do të vijë kjo ditë?”
Shërbimet për gratë
Spanja miratoi ligjin e parë gjithëpërfshirës kundër dhunës gjinore, në Evropë në 2004. Ligji ka për qëllim të përfshijë pjesë të ndryshme të shoqërisë në këtë çështje, duke përfshirë sektorin e arsimit dhe atë social.
Shëndetësia – veçanërisht kujdesi parësor – është një nga fushat kryesore për zbulimin e dhunës, tha Pilar Babi, një mjek i kujdesit parësor shëndetësor në lagjen “La Pau” në Barcelona.
“Dhuna ndaj grave ka efekte në shëndetin mendor, që jo gjithmonë janë të dukshme. Por nëse i njihni shenjat mund të kërkoni shkakun përfundimtar, por nëse nuk jeni trajnuar, atëherë nuk do t’i shquani dot,” tha ajo.
“Ne përballemi me shumë vështirësi, veçanërisht për shkak se shërbimet janë të ngopura. Pas bërjes së fushatave parandaluese, shumë gra e kuptojnë se po vuajnë dhunë dhe kur kërkojnë për këto shërbime, radha është plot dhe nuk ia del”, tha Carla Rigol, psikologe në organizatën jo-fitimprurëse feministe “Hèlia Association”.
Përmirësimi i legjislacionit
Ligji i Spanjës për 2004 ishte ligji pionier në Evropë, por për disa profesionistë të shëndetit mendor nuk shkon dhe aq larg në vizion. Ai duhet të zgjerohet, argumentojnë ata, për të mbrojtur jo vetëm ish-partnerët, por edhe anëtarët e tjerë të familjes, si dhe viktimat e abuzimit në punë ose në komunitetin e gjerë.
Mund të jetë gjithashtu më specifik në përkufizimin e tij për format e ndryshme të dhunës me bazë gjinore, dhe të pasqyrojë faktin se abuzimi psikologjik – për shembull – është shumë më i vështirë për t’u provuar në gjykatë, sesa abuzimi fizik.