Mendimi i parë i bukur për këtë të enjte, 7 maj, është për konceptin sipas të cilit poezia është një art i pandërprerë.
Ata që kanë naviguar këto ditë në Grindr mund të kenë parë rubrikën më të re dedikuar poezive të krijuara gjatë karantinës. Diku aty lexova për “the poetry as an uninterrupted art”.
Nëse kjo do të ishte e vërtetë, proçesi i redaktimit ndoshta do të bëhej i panevojshëm. The New York Times ka një shprehje tjetër për këtë proçes, e quan: qeverisje. Në një kritikë për “Gjeniun” e Drajzerit, në tetor të vitit 1915, gazeta konstatonte me përçmim që libri ishte jo vetëm i gjatë, por kishte në të edhe “një pasion të paqeverisur seksual”. Cudi fakti që në Shqipëri çensura nuk konstatoi gjëkundi ndonjë “pasion seksual të paqeverisur” në punët e Drajzerit, një kritik i ashpër ky i kapitalizmit amerikan…
Raymond Catell, një psikolog amerikan zbuloi dy forma të inteligjencës njerëzore, inteligjencën fluide dhe atë të kristalizuar. Inteligjenca fluide, që duket se përdorin krijuesit e poezive, është aftësia për të zgjidhur një problem apo për të krijuar një domethënie, pa patur eksperiencë të mëparshme. Jo më kot shkrimtarë të ndryshëm kur janë të rinj shkruajnë poezi, por më vonë përvoja dhe urtësia i pengon të shkruajnë artin e pandërprerë…
Vargjet më poshtë janë ndoshta demonstrimi konkret si poezia mund të jetë art i pandërprerë nga asnjë shpërqëndrim:
Ti…
Nuk e di që mund të më gozhdosh
Në një stacion treni…
Me gjatësinë e qerpikëve të tu, duke matur hapësirën mes binarëve
…duke pështyrë inat, kur dikush verbon shikimin!
Drejt Teje.
Nuk e di që mund të më helmosh
Në një stacion treni…
Kur duke të të përfytyruar në hollin e pritjes
…qesharak do bëhem sa herë dikush me sy si ti, te zbresë!
Drejt Meje!
Nuk e di që mund të më zgjosh
Në një stacion treni…
Kur gjumi të më ketë mundur, e një tingull te shpërthejë
… zemrën të trondise, gabimisht!
Teksa një tjetër vjen Drejt Meje!
Ti akoma nuk e di se pastaj mund të më bësh budalla
Në një stacion treni…
duke më përplasur me xhaketa te zhubrosura fatkeqësh!
…që si unë, rendin drejt ëndrrës!
Apo, Drejt nje tjetër si TY!
Ti mund të më shurdhosh
Në një stacion binarësh…
Kur frekuenca 10 mijë Hertz e zërit të përfytyruar
…te më afrojë te pika 1 miliard centimetrit larg teje, e te perplaset sërish
Drejt Meje!
Ti akoma nuk e di se mund të më shndërrosh në një barbon
Në një stacion treni…
Duke pritur dikë që qindarkat i flak
…në zemrën time, hapur buzë kryqëzimeve me shigjetat e kuqe
Drejt Teje!
Nuk e dija, se ti më mëson
Në një stacion treni…
Se udhëtojmë në binarë ëndrrash
…duke perfytyruar fundin Drejt Asgjëkundit!
